حضرت عیسی بن مریم (ع) پیامبر بزرگ الهی و اولوالعزم ، به فرمان خداوند به گونهای اعجازآمیز از مادری باکره و مقدس در روز ۲۵ دسامبر سال اول میلادی ( و ۶۲۲ سال قبل از هجرت پیامبر بزرگ اسلام(ص) ) در بیت لحم واقع در سرزمین فلسطین به دنیا آمد و پس از تولد در گهواره شروع به سخن گفتن کرد و پیامبری خود را بشارت داد . و این روز بزرگ به عنوان عید میلاد مسیح (ع) شناخته شد .
مسیح (ع) از ۳۰ سالگی به نبوت برگزیده شد . آن حضرت در دوران حیات خود به موعظه و شفای بیماران می پرداخت و در تعلیمات خویش ، بیشتر از تمثیل بهره میگرفت . معجزات فراوان ، تبیین مسائل اخلاقی به همراه مثالها ، شفای بیمارانِ علاج ناپذیر و بالاخره پافشاری بر اطاعت از شریعت و پرستش خدای یکتا باعث شد تا تعداد زیادی گرد وی جمع شوند . در این میان ، پیروان نزدیک و خاص او حواریون نام داشتند که دوازده نفر بودند و همیشه همراه حضرت بودند .
زمان جوانی حضرت عیسی (ع) دوره بحرانی تاریخ یهود است . یهودیان تحت سیطره رومیان چشم انتظار موعودی نجات بخش بودند . با این حال با ظهور مسیح (ع) علیرغم دیدن نشانهها و معجزات بر حق آن حضرت ، باز هم با ایشان به مخالفت برخاستند و بزرگان یهود حضرت را مورد تهدید قرار داده و تصمیم به قتل وی گرفتند ، در آن حال چون خواستند آن حضرت را از میان بردارند ، خداوند مسیح (ع) را به آسمانها برد و یهودیان فردی شبیه به عیسی (ع) را به صلیب کشیدند .
در روایات اسلامی و شیعی ، بازگشت مسیح (ع) در زمان ظهور حضرت مهدی موعود (عج) تصریح شده و به نماز گزاردن آن حضرت پشت سر امام عصر اشاره گردیده است . کتاب حضرت عیسی (ع) انجیل نام دارد . نام حضرت عیسی (ع) در سیزده سوره قرآن ، ۴۵ بار تکرار شده است .